Przykład Flirtu, Jak Gadać z Dziewczyną, Żeby Nie Flirtować Na Siłę i Nie Wyjść Na Pajaca

Witaj Pawle, chciałbym się podzielić się z Tobą oraz innymi czytelnikami kilkoma historiami (są też pytania).

Na kursie tańca, na który chodzę regularnie jest dziewczyna blondynka. Na początku kursu czyli w sierpniu byłem przekonany, że przychodzi tam z kimś, bo utrzymywała z tym facetem kontakt wzrokowy nawet wtedy kiedy tańczyła z innymi partnerami. Wówczas, żeby ją trochę zaskoczyć robiłem czasami inne figury i lubiłem obserwować jej szczere zdziwienie, bardziej robiłem to dla żartu. W miarę rozwoju kursu witała mnie słowami – witaj mój nauczycielu, albo Ty zawsze mnie czymś zaskakujesz hahah i się śmiała, czasami pytała czy teraz ją znów zaskoczę, to specjalnie mówiłem, że nie i robiłem wszystko zgodnie z planem. Raz po zajęciach rozmawialiśmy z grupą jeszcze innych osób, m.in o marzeniach i kim chciała zostać jak była dzieckiem, rozmowa ładnie szła, ale jeden gość, który też był w grupie opowiadał nudne i przydługawe historie, więc po prostu się pożegnałem i odszedłem. Następnie była integracja taneczna, na której przetańczyliśmy dwie piosenki (faktycznie tańczyło się z nią super, dobra energia, ale też dobrze się ją prowadzi w tańcu). Po tych piosenkach chwaliła mnie, że super tańczę (tańczę w miarę – na tej imprezie byli dużo lepsi tancerze niż ja) i dotykała mojego przedramienia. Zapraszała mnie, żeby wyjść na chwilę i się przewietrzyć, ale odmówiłem jej, bo nie palę (ona też nie pali, ale po prostu chciała się przewietrzyć). Później były kolejne zajęcia na które spóźniłem się dosłownie 2-3 minuty, to ona mega się uśmiechała, machała do mnie jak tylko wszedłem do sali, podczas zajęć nonstop zdrabniała moje imię, dotykała mnie nawet wtedy kiedy słuchaliśmy instruktorów i można stać obok siebie, miała rozpuszczone włosy, które podczas nawet niewielkiego obrotu lądowały na mojej twarzy (nieukrywam, było to przyjemne przy wolnej muzyce), pytała czy pamiętam co jej mówiłem podczas imprezy (najgorsze/najlepsze, że nie pamiętałem – okazało się, że powiedziałem jej, że genialnie daje się prowadzić). Na sam koniec zajęć tak ni w 5 ni w 9 zapytałem ją, że przecież Ty z mężem chodziłaś na zajęcia (celowo wyolbrzymiłem tego męża). Na co ona się roześmiała i mówi, że nieeee, skąd, ona nie ma męża. Byłem tak szczerze zdumiony całością jej zachowania, że po zajęciach po prostu wyszedłem. Wiem, że powinienem zapytać ją o numer po zajęciach, ale przez te dwa miesiące byłem tak święcie przekonany, że ona kogoś ma, że nawet nie brałem na poważnie jej zachowań. Na koniec najlepsze/najgorsze, że nawet nie pamiętam jej imienia, a teraz głupio zapytać. Niebawem kolejne zajęcia – mam zamiar zapytać ją o numer telefonu i jak się nad tym zastanawiam to chyba nie się nie powinna obrazić, że po tych ostatnich zajęciach po prostu sobie poszedłem i trochę ją olałem?

Kolejna historia z kursu tańca – w grupie jest bardzo młoda dziewczyna ok. 19 lat przychodzi sama na zajęcia i widać, że chce się uczyć. Często przeprasza jak coś zrobi źle, wówczas mam odpowiedź, że zastanowię się czy przyjąć przeprosiny Reakcja bezcenna. Otóż ostatnio po zajęciach spotkaliśmy się przy wyjściu z szatni, chwilę szliśmy razem i rozmawialiśmy. Standardowa rozmowa – czy jak była dzieckiem to marzyła, żeby być tancerką, czym się interesuje oprócz tańca itp. W pewnym momencie ona przerwała rozmowę, wiesz, muszę już iść, to cześć. Jak cześć to cześć, uznałem to, za objaw braku zainteresowania (może nudno prowadziłem rozmowę, bo w kółko kręciło się to wookół tańca?). Na kolejnych zajęciach uśmiechała się miło, ale kiedy po rozgrzewce jest taki moment, że partnerzy podchodzą do partnerek i tańczymy pierwszy kawałek sami to specjalnie podszedłem do brzydszej i starszej dziewczyny. Jako, że była nieparzystość w grupie ona została sama i czekała. Widziałem w lustrze jej minę – była w niej mieszanka zdziwienia i smutku. Tak jakby miała 100% pewność, że ja podejdę do niej. Później kiedy tańczyliśmy po zmianach w parach była raczej szorstka. Jak interpretować jej zachowanie? Niedojrzałość? Uważam, że jeśli chodzi o urodę to ma fajny potencjał no i wiem jak ma na imię Chciałbym jeszcze raz spróbować z nią porozmawiać.

Byłem na Uniwersytecie na otwartym wykładzie. Kilka minut po mnie na wykład weszła dziewczyna, usiadła 3 rzędy przede mną. Raz podczas wykładu obejrzała się i spotkaliśmy się wzrokiem. Po wykładzie chciałem do niej podejść, ale wyszła bardzo szybko, szukałem jej wzrokiem i nie znalazłem. Rozglądałem się po korytarzach, później przed wejściem – nic. Kiedy miałem już odjeżdżać to ku mojemu zaskoczeniu stała za rogiem budynku, sama. Podszedłem do niej, zagadałem – cześć widzieliśmy się na wykładzie, chciałem się przywitać, później nawiązałem do tematyki wykładu i jakoś poszło Po ok. 2 minutach rozmowy sama zapytała o moje imię. Następnie zaczęliśmy iść w stronę centrum miasta. Rozmowa płynęła bardzo dobrze, inwestowałem historiami, emocjonującymi pytaniami. Jak tylko mówiła coś o pracy to odrazu zapytałem czy to było jej marzenie, żeby nie mulić na nudne tematy. Doszliśmy do centrum, było dość chłodno i kropił deszcz, ona w rozmowie powiedziała, że ma ochotę na kawę, więc kierowałem się w tamtą stronę. Rozważałem do ostatniej chwili czy powiedzieć jej, tutaj jest dobra kawiarnia, polecam Ci, zapytać o numer i się pożegnać, czy jednak pójść z nią. Tak jak wspomniałem energia w rozmowie była bardzo dobra, więc poszliśmy razem na kawę. Szczerze to siedząc w tej kawiarni momentami byłem w ciężkim szoku, że jest wieczór, a ja siedzę przy kawie z bardzo ładną dziewczyną, którą poznałem 20 minut temu. Sądziłem, że coś takiego nie jest możliwe w rzeczywistości, choć czytałem o facetach, którzy to robią. Były czasami momenty ciszy i wtedy ona uroczo się tłumaczyła, że wiesz, ale ja nie potrafię tak ładnie opowiadać jak Ty, kiedy np. rozmawialiśmy o podróżach. Tematy, które poruszyłem to m.in praca marzeń (przy okazji opowiedziałem o czym ja marzyłem jako dziecko), inspiracje (kto lub co Cię zainspirowało do tego), zainteresowania, relacje międzyludzkie, pewność siebie. Po wypiciu kawy wyszliśmy z kawiarni (każdy zapłacił za siebie, miałem zamiar zapłacić za nią, ale znałem ją od 40 minut i wydawało mi się to dziwne), jeszcze chwile przeszliśmy się po mieście, na koniec usiedliśmy przy fontannie. Wtedy był fajny moment, bo po prostu patrzyliśmy sobie w oczy i się uśmiechaliśmy, a napięcie rosło (ona opuściła wzrok i się roześmiała). Powiedziałem jej, że będę się już żegnał, wstaliśmy z ławki. Ona: no to cześć. Dopiero na sam koniec zapytałem o numer telefonu – wywołało to mega pozytywną reakcje, taki ekscytujący śmiech. Oczywiście bezproblemu podała mi numer. Całe spotkanie od momentu wyjścia z wykładu do momentu podania numeru zajęło ok. 1h i 15 minut. Zaczekałem 6 dni i zadzwoniłem. Nawet nie musiałem wymieniać swojego imienia odrazu mnie poznała (czyli zapisała numer). Podałem miejsce, datę i godzinę spotkania, znów ten ekscytujący wybuch śmiechu (przyprawia mnie o dreszcze i o dumę jednocześnie). Zapytała co to za propozycja – odpowiedziałem, że nic zobowiązującego. Zaproponowany dzień jej nie pasował, ale odrazu sama z siebie podała dwa inne dni – wybrałem ten bardziej odległy termin. W miejscu spotkania byłem idealnie punktualnie (co do minuty), ona już czekała, przywitała mnie słowami – wiesz, myślałam, że już nie przyjdziesz. Byłem tylko ciut zdziwiony, że była ubrana niemal identycznie jak wcześniej – liczyłem na coś innego Poszliśmy zagrać w cymber gaja, była mega zaskoczona, stwierdziła, że nie grała od niepamiętnych czasów. Dobre emocje! Lekko się zgrzaliśmy, więc po poszliśmy do innego lokalu (kawiarni) napić się czegoś zimnego. Ja zapłaciłem za całość, ona odrazu stwierdziła, że następnym razem to ona płaci. Rozmowa fajnie płynęła. Jak tylko rozmawialiśmy o wakacjach to odrazu wyjęła telefon, żeby pokazać zdjęcia. Ku mojemu zdumieniu opowiadała, że na wakacje jeździ sama (przyznała się, że nie ma z kim jeździć), lubi morze (ja też). Teraz coś co mnie zdumiało – opowiadała, że jeździ tylko w miejsca odludne, bo w wakacyjnych kurortach zarówno w Polsce jak i zagranicą miała tyle chamskich zaczepek, idiotycznych tekstów od mężczyzn, że po prostu nie mogła tego znieść. Faktycznie urodę ma przepiękna – jest w niej delikatność i dziewczęcość, ale też pewna nuta kobieca. W trakcie spotkania ktoś do niej dzwonił to odrzuciła połączenie. Kiedy rozmawialiśmy o literaturze odrazu wyciągnęła telefon i pokazała co słucha (woli audiobooki niż czytanie ksiażki). Podczas rozmowy wyszedł temat artykułu o niespełnionych marzeniach o którym opowiadałem (mam go na komputerze w PDFie) odrazu podała mi telefon, żeby wysłać do mnie pustego e-maila, tak abym mógł jej przesłać ten artykuł. Mimo to, wydaje mi się, że czasami jest lekko wycofana w rozmowie, tak jakby sama była zaskoczona, że się spotkaliśmy po raz drugi, że po prostu siedzimy i rozmawiamy. Nie wiem jak to nazwać – onieśmielona? Nie chcę jej przytłaczać mnóstwem historii, ale sama kilka razy powiedziała, że wiesz wszyscy mi zawsze mówili w rodzinie, że ja jestem taka cicha i spokojna. Podczas spotkania ani razu mnie nie dotknęła. Jest ambitna – pracuje i studiuje. Ma aspiracje. Jest samodzielna. Ma zainteresowania. Ma dobre podejście do nowoczesnych technologii – sama przyznała, że nie ma internetu w komórce bo nie lubi być rozproszona. Były momenty, w których międzywierszami przyznała, że relacje międzyludzkie nie są łatwe (koleżanki szybko znalazły sobie mężów, relacje w pracy są relacjami tylko w pracy i ciężko przenieść je na inny grunt, bo ludzie mają swoje sprawy). Wyszliśmy z kawiarni i odprowadziłem ją w kierunku przystanku tramwajowy (ale nie szedłem już na sam przystanek). Ponadto sama określiła gdzie dokładnie mieszka (dzielnica + pkt. charakterystyczny, nie przyznałem się jej, że mieszkam w tej samej dzielnicy dosłownie 5 ulic dalej). Rozmowa ładnie się toczyła – akurat rozmawialiśmy o prezentach urodzinowych (tych trafionych i nie). Miałem poczucie, że dopiero na koniec jakoś się rozkręciła bardziej, sama z siebie więcej pytała o różne rzeczy. Powiedziałem jej to co będziemy się żegnać, spojrzała na moje usta, ale jeszcze jej nie pocałowałem, więc ona sama podała mi dwie ręce i się rozstaliśmy. Po minucie od rozstania napisała mi smsa, że dziękuje za spotkanie. Całe spotkanie trwało ok. 1h i 50 minut. Staram się trzeźwo spojrzeć na jej osobę – kiedyś wypisałem sobie cechy dziewczyny, które powinna mieć moja dziewczyna. Co ciekawe ona ma większość tych cech. Z urody też jest bardzo ładna. Z wad – przyznała się, że czasami je w fastfoodach i niedawno w chwili słabości zapaliła papierosa z koleżanką, ale sama stwierdziła, że to była chwilowe zapomnienie się. Co myślisz o tej historii?

Na koniec ostatnia historia – uczestniczyłem w spotkaniu speed-dating czyli szybkie randki. Zaczynanie rozmowy od cześć, ale masz pewny siebie uścisk dłoni, gdzie się tego nauczyłaś to rewelacja. Normalnie słowo klucz Było więcej facetów niż kobiet (dwie dziewczyny nie przyszły na spotkanie w ostatniej chwili) więc była przymusowa pauza – przy okazji można było posłuchać o czym rozmawiają inni faceci, ale z tego co słyszałem to był istny dramat. Kolesie albo opowiadali swój życiorys – mam tyle lat, studiowałem to i to, w wolnym czasie lubię gry komputerowe, pracuję tam i siam, to teraz Ty opowiedz coś o sobie. A dziewczyna na to – yyyyy, eeee. Byłem w szoku, bo już zapomniałem, że można tak rozmawiać. Niewątpliwie takie spotkania dają szanse, na poćwiczenie opowiadania historii, szybkiego reagowania, zmiany tematu, refleksu, skojarzeń, w końcu czasu nie ma dużo Myślę, że krótkie historie to podstawa w takich miejscach to podstawa. Dziewczyny były różne, w sumie 3 mi się spodobały i dałem TAK, okazało się, że od dwóch z nich też uzyskałem TAK i mam ich numery telefonów, z których skorzystam niebawem.

Jak piszę to wszystko to myślę sobie, że dzięki Tobie Paweł uzyskałem to o czym mówiłeś czyli MOC WYBORU. To jest piękne i za to Ci dziękuje, to Twoje materiały

Reply